Niepełnosprawność
Poprzedni artykuł | Następny artykuł | 
Niepełnosprawność jest stanem naruszenia funkcji organizmu. Wyróżniamy 3 stopnie niepełnosprawności:
1. Znaczny
2. Umiarkowany
3. Lekki
Niepełnosprawność może być:
Definicja wg Rezolucji ONZ z 09.12.1995r.:
Osoba niepełnosprawna oznacza człowieka niemogącego samodzielnie, częściowo lub całkowicie zapewnić sobie możliwości normalnego życia indywidualnego lub społecznego na skutek wrodzonego lub nabytego upośledzenia sprawności fizycznych lub psychicznych.
Ustawa z 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych:
W myśl ustawy określa się, że osobą niepełnosprawną jest osoba, u której stwierdzono trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszania sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy.
U młodzieży do 16 roku życia, u których niesprawność trwała minimum 12 miesięcy można rozpatrywać niesprawność w kategoriach niepełnosprawności. Ten stan musi powodować konieczność pomocy zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych.
Kryteria na podstawie których osoby do 16 roku życia można zaliczać do stopni niepełnosprawności reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 01.02.2002 r.:
Stany, które uzasadniają konieczność stałej opieki lub pomocy:
1. Wady wrodzone i schorzenia o różnej etiologii prowadzące do niedowładów, porażenia kończyn lub zmiany w narządzie ruchu, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się.
2. Wrodzone lub nabyte ciężkie choroby metaboliczne: układu krążenia, oddechowego, moczowego, pokarmowego, układu krzepnięcia i inne znacznie upośledzające sprawność organizmu, wymagające systematycznego leczenia w domu i okresowego leczenia szpitalnego.
3. Upośledzenia umysłowe, począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym.
4. Psychozy i zespoły psychotyczne.
5. Zespół autystyczny.
6. Padaczka z częstymi napadami lub wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi.
7. Nowotwory złośliwe i choroby rozrostowe układu krwiotwórczego do 5 lat od zakończenia leczenia.
8. Wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące znaczne ograniczenie jego sprawności. Granice tej sprawności: obniżenie wzroku w oku lepszym do 5/25 lub 2/10 wg Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni.
9. Głuchoniemota, głuchota lub obustronne uszkodzenia słuchu, niepoprawiające się w wystarczającym stopniu po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego.
W roku 1980 w „Międzynarodowej klasyfikacji uszkodzeń niepełnosprawności i upośledzeń” Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zdefiniowała różne stany niepełnosprawności:
1. Uszkodzenie narządów organizmów to wszelki brak lub anormalność psychologicznej, fizjologicznej lub anatomicznej struktury lub funkcji organizmu, na skutek określonej wady wrodzonej, choroby lub urazu.
2. Niesprawność biologiczna lub funkcjonalna to ograniczenie lub brak wynikający z uszkodzenia zdolności wykonywania czynności w sposób i w zakresie uważnym za normalny dla człowieka.
3. Upośledzenie w rolach społecznych (niepełnosprawność społeczna) oznacza mniej korzystną sytuację danej osoby, wynikającą z uszkodzenia lub niepełnosprawności, która ogranicza lub uniemożliwia jej wypełnianie ról związanych z wiekiem, płcią oraz sytuacją społeczną i kulturową.
