>> Cennik usług

>> Rozwój OLMEDICA przez inwestycje

>> OSTEOPOROZA

>> SPIROMETRIA-AUDIOMETRIA

Więcej artykułów...

Otępienie

Poprzedni artykuł | Następny artykuł |

Inaczej demencja. Zespół zaburzeń zwykle o charakterze przewlekłym i postępującym. Zaburzenia funkcji poznawczych (pamięć, myślenie, rozumienie), oraz zaburzenia zachowania i zmiany osobowości spowodowane zmianami morfologicznymi półkul mózgowych, wywołanymi różnorodnymi procesami patologicznymi. Świadomość pozostaje niezaburzona.

Otępienie nie jest normalnym objawem procesów starzenia się. Demencja, która rozwija się w wieku podeszłym nie daje żadnej nadziei na poprawę, ponieważ wynika z nieodwracalnych zmian w tkance nerwowej.

Intensywność otępienia zależy od rozmiarów uszkodzenia mózgu. Pojęcie otępienie odnosi się tylko do tych zmian organicznych mózgu, które mają charakter rozlany (dotyczą znacznych obszarów kory mózgu) i upośledzają równocześnie wiele procesów składających się na poziom inteligencji człowieka.

Przyczyny:

• rozwijanie się w mózgu zmian zanikowych (otępienie starcze);
• rozwijanie się zmian miażdżycowych w naczyniach mózgu (otępienie miażdżycowe);
• rozwijanie się procesów zapalnych (porażenie postępujące);
• jako następstwo zmian pourazowych;
• wskutek zmian metabolicznych związanych z awitaminozami;
• jako następstwo przewlekłego alkoholizmu.

Najliczniejszą grupę stanowi otępienie z powodu zmian zwyrodnieniowych i naczyniowych.

Objawy:

• utrata pamięci (szczególnie krótkoterminowej) – należy odróżnić od tzw. zwykłego zapominania np. tytuł filmu, na którym było się w kinie. Osoba z otępieniem zapomina cały kontekst np. że była w kinie;
• trudności w wykonywaniu czynności codziennych - ubieranie, toaleta, przygotowywanie posiłków;
• problemy językowe - zapominanie słów, używanie niewłaściwych;
• brak orientacji w miejscu i czasie - nierozpoznawanie dnia i nocy, gubienie się;
• utrata umiejętności oceny otoczenia - np. ubieranie się w zimową odzież w ciepły dzień;
• problem z utrzymaniem kontaktu w czasie rozmowy - utrata umiejętności podtrzymania konwersacji, uzyskania informacji;
• gubienie przedmiotów;
• zmiana samopoczucia i zachowania - gwałtowne reakcje, często niewłaściwe do sytuacji, pogorszenie nastroju;
• zmiany osobowości - podejrzliwość, ciągłe poirytowanie;
• utrata inicjatywy - postawa pasywna, utrata zainteresowań.

Leczenie otępienia zależy od charakteru procesu chorobowego warunkującego otępienie i od obrazu klinicznego. Jeśli to możliwe oddziałuje się na przyczynę otępienia (np. w porażeniu postępującym), natomiast zaburzenia psychotyczne leczy się zgodnie z zasadami leczenia tych zaburzeń lekami psychotropowymi.