Kiła
Poprzedni artykuł | Następny artykuł | 
Przewlekła choroba weneryczna. Atakuje wszystkie narządy. Występują nawroty i okresy remisji. Wywołuje ją krętek biały. Zarazić można się:
Ze względu na sposób zakażenia wyróżnić można:
I. Kiła nabyta: poprzez uszkodzenie błon śluzowych lub skóry do organizmu wnikają drobnoustroje, wówczas następuje zakażenie.
Ze względu na przebieg można wyróżnić:
1. kiłę wczesną, która dzieli się na:
a) kiłę pierwotną: Występuje 3 tygodnie po zakażeniu. Pojawia się objaw pierwotny (okrągłe owrzodzenie o twardym dnie), któremu towarzyszy powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Zmiany mogą ustępować samoistnie.
b) kiłę wtórną: Początek 9 tygodni po zakażeniu. Pojawiają się osutki (na skórze, w okolicach narządów płciowych, na dłoniach i stopach, w okolicy odbytu). Mogą też pojawić się plamiste odbarwienia lub wyłysienie, oraz zmiany w gardle i na błonach śluzowych. Powiększeniu ulegają wszystkie węzły limfatyczne. Okres kiły wtórnej trwa ok 3 lat. W tym czasie mogą zdarzać się okresy bezobjawowe (tzw. kiła utajona). W tym okresie mogą występować czynne zmiany o dużej zakaźności u osób nieleczonych, lub leczonych niewłaściwie.
2. kiłę późną: Często występuje w postaci kiły utajonej (skutek braku lub złego leczenia). Pojawia się po 3-5 latach od zakażenia. W 90-95% odczyny serologiczne są dodatnie. Występują nieliczne wykwity, które mogą być powierzchowne lub głębokie. W tym okresie zmiany chorobowe pojawiają się w kościach, stawach, układzie nerwowym oraz narządach wewnętrznych. Ponadto spotyka się kiłę opon mózgowych czy też kiłę naczyń.
II. Kiła wrodzona:
Pojawia się jako następstwo zakażenia w czasie życia płodowego przez chorą matkę. Może powodować:
Objawy kiły wrodzonej:
W późniejszym okresie w kile wrodzonej może pojawić się również:
Zapobieganie:
