Padaczka
Poprzedni artykuł | Następny artykuł | 
Inaczej nazywana jest także epilepsją lub chorobą świętego Walentego. Jest to zespół chorobowy, którego istotą są nawracające zaburzenia czynności mózgu, w postaci utraty przytomności, często towarzyszą temu drgawki. Podłożem napadu jest nadmierne i gwałtowne wyładowanie grupy komórek nerwowych, aktywujących określone układy strukturalno-czynnościowe mózgu. Do wystąpienie napadów padaczkowych przyczyniają się mechanizmy, zarówno genetyczne jak i nabyte.
Pojedynczy napad padaczkowy nie musi oznaczać padaczki jako choroby. Za napad taki odpowiedzialne mogą być różne czynniki i może się on nigdy więcej nie powtórzyć.
Padaczka jako choroba zdarza się u jednej na dwieście osób, natomiast pojedynczy napad padaczkowy w ciągu całego życia dotyka co trzecią osobę. Pierwszy napad padaczkowy może wystąpić u osoby w każdym wieku. Jego pojawienie się jest trudne do przewidzenia. W padaczce napady mogą występować z bardzo różną częstotliwością (od kilku w ciągu dnia do pojedynczych w ciągu całego życia), jednak napady małe zazwyczaj występują częściej niż duże.
Padaczka objawowa:
Napady z reguły mają charakter ogniskowy. Wywołane są wyraźnie zaznaczonym uszkodzeniem określonej okolicy mózgu, które może być wywołane m.in. blizną pourazową, guzem mózgu, zakażeniem mózgu lub opon mózgowych, krwiakiem podtwardówkowym, zmianami w naczyniach mózgowych. Postacie padaczki objawowej:
Padaczka o nie ustalonej przyczynie:
Inaczej zwana też padaczką samoistną lub skrytopochodną. Zdarza się, że skłonność do tego rodzaju padaczki występuje rodzinnie. Nie udaje się ustalić przyczyny napadów.
Padaczka uogólniona:
Występują napady utraty świadomości, z upadkiem na ziemię. Pojawia się kurcz tężcowy całego ciała, a następnie pojawiają się drgawki. Po skończonym napadzie utrzymuje się zamroczenie o różnym czasie trwania, a chory nie pamięta o napadzie. Duży napad najczęściej poprzedzony jest jednym lub kilkoma objawami:
Padaczka ogniskowa:
Zwana również padaczką częściową, bądź korową. Napady rozpoczyna wyładowanie określonej części jednej półkuli mózgu. Towarzyszą temu objawy proste: zmysłowe, ruchowe, wegetatywne, oraz złożone: zaburzenia czynności umysłowych, postrzegania, pamięci, nastroju, afektu, objawy psychoruchowe. Odmiany padaczki ogniskowej:
1.Skroniowa (psychoruchowa): uszkodzenie części płata skroniowego, różnorodność objawów, przebiega pod postacią napadów zwężenia pola świadomości, zaburzeń pamięci, zmian nastroju, złożonych aktów ruchowych i zachowań
2.Jacksona: napady ruchowe, ruchowo-czuciowe, czuciowe; rozpoczynają się w ograniczonej części kończyny, twarzy bądź tułowia, następnie rozprzestrzenia się stopniowo na obszarze tej samej połowy ciała.
Stan padaczkowy:
Szczególnie groźna postać padaczki. Polega na szeregu, występujących jeden po drugim napadów padaczkowych. Między napadami chory nie odzyskuje przytomności.
Postacie napadów występujące u dzieci:
1.Napady skłonów: występują w wieku niemowlęcym. Powodem są różnorodne, wczesne uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Polegają na zgięciu tułowia i głowy do przodu. Napady mogą występować pojedynczo lub w seriach. Zazwyczaj są krótkotrwałe.
2.Napady zatrzymania oddechu: u małych dzieci. Najczęściej powstają pod wpływem przykrych bodźców emocjonalnych (takich jak ból czy zimno). Nagłe, krótkotrwałe, przemijające zatrzymanie oddechu z utratą przytomności, sinicą, ogólnym zesztywnieniem lub zwiotczeniem. Przebieg łagodny, podaje się środki przeciwdrgawkowe, najczęściej ustępuje w czwartym roku życia.
3.Piknolepsja: występowanie krótkotrwałych, częstych napadów wyłączonej świadomości.
Leczenie:
